ฟิสิกส์ ...กับ หัวใจ ^-^ ( สำหรับ เด็กวิทย์)

นั่งอ่านหนังสืออยู่ดีๆ ก็เริ่มปล่อยใจ .... ใจอยู่นิ่งๆ ปล่อยไปในแนวดิ่ง ความเร็วต้นเท่าไหร่? ใจอยู่ต่างกัน ออกเดินไม่พร้อมกัน กว่าใจจะพบกัน ใช้เวลาเท่าไหร่? ใจหนึ่งอยู่สูง อีกใจอยู่ต่ำ ใจที่อยู่ต่ำ จะพบใจสูงได้ไหม? ลองใช้สูตรคิดดู

1. v = u+gt ใช้เมื่อไม่สนใจ s

2. s = [v+u]/2 t ใช้เมื่อไม่สนใจ a

3. s= ut + 1/2gtt ใช้เมื่อไม่สนใจ v

4. vv = uu + 2as ใช้เมื่อไม่สนใจ t

.... ไม่มีสูตรไหนเลยที่ไม่สนใจ u แสดงว่า u ต้องน่าสนใจ ....
ทุกสูตรสนใจ u ทุกคนสนใจ u Everybody like U ไม่เว้นแม้แต่ I
ที่มา : admin

"พ่อครับ ผมขอโทษ . . . "
หลังวาเลนไทน์ วันที่ 14 กุมภาพันธ์ผมเป็นอีกคนหนึ่งที่เหมือนคนทั่วไป“กุหลาบ ช็อคโกแลต คำบอกรัก"สามสิ่งนี้ต้องเวียนเข้ามาหาชีวิตผมเพื่อให้คนคนหนึ่งใน ทุก ๆ ปีของวันนี้. . . ก่อนวันที่ 14 กุมภาพันธ์ผมเดินออกจากบ้านในมือมีผ้าเช็ดหน้าสีชมพูที่ต้องการเอาให้แฟนของผมเธอเป็นหญิงสวยมาก เป็นดาวคณะของมหาลัยของเราก่อนผมจะออกไปพบเธอ เธอโทรมาหาผม
ผมจึงวางผ้าเช็ดหน้าที่ผมบรรจงพับไว้บนโต๊ะหลังจากการพร่ำบอกรักกันด้วยถ้อยคำหวานหูเป็นเวลานานทีเดียวผมปรี่ออกจากบ้านไปหาเธอโดยไม่ลืมผ้าเช็ดหน้าผืนนั้นแต่แล้ว!!ผมก็เห็นพ่อของผมถือมันออกมา ในผ้าผืนนั้นมีรอยเลือด"พ่อ ทำอะไรหนะ" ผมโพล่งถามด้วยความโมโหพ่อหน้าซีดทันที"ไอ้เหมียวหนะ มันโดนกัด พ่อเลยเอาผ้าไปเช็ดเลือด""พ่อรู้ไหม ผมกำลังจะเอาไปให้แฟน"พ่อเงียบ . . . ผมเกลียดจริงๆ เวลาพ่อเงียบเมื่อจนกับปัญหาความโหโหสั่งผมให้ทำได้แม้กระทั่งจะตบหน้าพ่อ
พ่อเบือนหน้า"พ่อขอโทษ มานี่ . . . " พ่อยื่นมือมารับผ้าเช็ดหน้า"พ่อจะเอาไปซักให้เอง"
ผมงอนพ่อถึงกับไม่ยอมคุยกับพ่อเป็นเวลานานพอควรไม่ยอมลงจากบ้านเป็นเวลาเกือบทั้งสองวันที่ผมไม่เจอหน้าใครหมกตัวอยู่กับห้อง มีเพียงแม่เท่านั้นที่คอยส่งข้าวให้ผมยามเมื่อผมมองตาแม่ครั้งใดทุกครั้ง ดวงตาแม่จะแดงปรี่ด้วยน้ำตา
ผมเริ่มรู้สึกว่า บางทีผมอาจจะทำเกินไป. . . 14 กุมภาพันธ์ตั้งแต่ครั้งที่ผมเห็นแม่เสียใจผมก็รู้สึกว่าผมทำอะไรผิดไปหรือเปล่า
ผมยอมออกมาจากห้องผมไม่เห็นพ่อเดินออกมาที่บริเวณลานซักผ้า กาละมังยังมีผ้าที่ยังไม่ซักหลายผืน
ข้างๆ มีกองเลือดอยู่ และที่ราวตากผ้ามี ผ้าเช็ดหน้าของผมถึงจะล้างรอยเลือดไม่หมด ก็ยังดีที่พ่อยังห่วงใยผม ยังแคร์ผมอยู่
"พ่อ ผมอยากขอโทษครับ"พอผมหันหน้าจะกลับเข้าบ้าน ก็พบกับแม่ แม่ร้องไห้มาแต่ไกล
แม่วิ่งมากอดผม "พ่อเสียแล้วนะ"ผมอึ้ง!!แม่ลำดับเหตุการณ์ และทำให้ผมทราบว่าพ่อป่วยเป็นโรคทางเดินหายใจติดเชื้อ
รอยเลือดที่เห็นนั้นคือเลือดที่พ่อจามออกมา พ่อมองไม่เห็น"พ่อกำชับแม่มาตอนที่ลูกโกรธว่า อย่าบอกลูกเด็ดขาดว่าพ่อป่วย "
"ทำไมล่ะครับ""พ่อกลัวเราจะเสียใจ แล้วไม่ได้ออกไปเที่ยวกับแฟน"ผมอึ้งเป็นครั้งที่สอง!"พ่อบอกแม่ด้วยว่า ถ้าพ่อเสียวันนี้ อย่าเพิ่งบอกลูกให้ลูกไปเที่ยวกับแฟนก่อนพ่อไม่อยากให้ลูกเป็นทุกข์ พลาดโอกาสอย่างนี้เพราะพ่อคนเดียวพ่อบอกด้วยว่าพ่อซักผ้าเช็ดหน้าให้แล้ว มันไม่สะอาดหรอกแต่พ่อบอกว่าพ่อของลูกทำดีที่สุดแล้ว"ผมกอดแม่ ร้องไห้วันนี้จะเป็นวันวาเลนไทน์ที่อยู่ในความทรงจำตลอดไป"พ่อครับ ผมขอโทษ . . . "
ที่มา : admin

อีกด้านของนิทาน

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้วมีเจ้าชายองค์หนึ่งเขาได้ออกเดินทางเพื่อตามหาเจ้าหญิงที่สวยที่สุดในโลก
เขาเดินทางข้ามน้ำข้ามทะเล ท่องเที่ยวไปหลายประเทศจนกระทั่งวันหนึ่งเขาเจอเจ้าหญิงองค์หนึ่งเธอเป็นผู้หญิงที่สวยมาก สวยมากที่สุดเท่าที่เขาเคยเห็นมาในชีวิตทำให้เขาหลงรักเธอ และอยากได้เธอมาเป็นคู่ชีวิตแต่มันก็ไม่ได้ง่ายอย่างที่เขาคิดไว้...มีเจ้าชายที่มาจากหลายๆ อาณาจักรเข้ามาขอเธอแต่งงานแต่การที่จะแต่งงานกับเธอได้ต้องผ่านการทดสอบมากมายนานนัปประการซึ่งในที่สุดเขาก็สามารถผ่านการทดสอบเลือกคู่มาได้แต่เพียงผู้เดียวทว่า... ก่อนที่เขาจะได้แต่งงานกับเจ้าหญิงนั้นมีมังกรท่าทางดุร้ายตัวหนึ่งได้ลักพาตัวเจ้าหญิงไปเขาได้ออกตามล่าเจ้ามังกรจนตามทันและขับไล่มันได้สำเร็จหลังจากที่ต่อสู้กับมันอย่างดุเดือด
และได้แต่งงานกับเจ้าหญิงและอยู่อย่างมีความสุขที่ปราสาทของตน...กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้วมีเจ้าหญิงองค์หนึ่งเธอเป็นผู้หญิงที่สวยที่สุดในโลกเธออยู่ในอาณาจักรที่ห่างไกลและเจริญรุ่งเรืองเธอชอบออกไปเดินเล่นในป่าเป็นประจำด้วยความรักที่มีต่อธรรมชาติ
จนกระทั่งวันหนึ่งเธอได้พบกับพ่อมดรูปงามคนหนึ่งที่อาศัยอยู่ในป่าแห่งนั้นทำให้เธอหลงรักเขา และอยากอยู่เคียงข้างเขาชั่วชีวิต
แต่มันก็ไม่ได้ง่ายอย่างที่เธอคิดไว้...มีเจ้าชายที่มาจากหลายๆ อาณาจักรเข้ามาขอเธอแต่งงาน
พวกเขาได้ฝ่าฝันกับการทดสอบเลือกคู่ของพระราชาซึ่งเป็นพ่อของเธอ
ซึ่งในที่สุดก็มีเจ้าชายคนหนึ่งที่สามารถผ่านการทดสอบมาได้แต่เพียงผู้เดียวทว่า... เธอไม่ได้รักเจ้าชาย เธอไม่อยากแต่งงานกับเขา ต่อให้พ่อมดจะมีหน้าตาน่ารังเกียจกว่าเจ้าชาย เธอก็ยินดีที่จะเลือกพ่อมดมากกว่าเสียอีก
ก่อนวันแต่งงาน เธอขอร้องให้พ่อมดคนที่เธอรักส่งมังกรมาพาตัวเธอไปให้ไกลๆ
แต่เจ้าชายก็ตามมาทันพร้อมทั้งสู้กับมังกรจนกระทั่งมันพ่ายแพ้บินหนีไปและพาตัวเธอกลับไป
เธอไม่มีโอกาสได้เจอกับคนที่เธอรักอีกเลย ถึงได้แต่งงานแต่ก็ไม่มีความสุข...
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้วมีชายหนุ่มหน้าตาอัปลักษณ์คนหนึ่งเขาเป็นคนที่มีจิตใจดีงามมากเขาอยู่ในป่าแห่งหนึ่งซึ่งอยู่ไม่ห่างจากอาณาจักรมากนักซึ่งในอาณาจักรนั้นมีเจ้าหญิงที่สวยที่สุดในโลกอยู่ด้วยเขาแอบชอบเจ้าหญิงมานานแล้วแต่เพราะหน้าตาไม่สู้จึงฝึกฝนเวทมนตร์เพื่อเป็นพ่อมดและก็หาโอกาสออกมาพบกับเจ้าหญิงจนได้
เขาได้ใช้เวทมนตร์เสกให้รูปกายให้งดงามยิ่งกว่าผู้ชายคนไหนในโลก
ซึ่งเจ้าหญิงก็ตกหลุมรักเขา เขาตั้งใจว่าจะให้เธอรักเขาก่อนแล้วค่อยเปิดเผยใบหน้าที่แท้จริง
แต่มันก็ไม่ได้เป็นอย่างที่เขาคิดไว้...
เขาเกิดกลัวขึ้นมาว่าถ้าเธอเห็นหน้าตาจริงๆ ของเขาแล้วเธออาจจะรับไม่ได้
เขาก็เลยรู้สึกท้อใจ และคิดว่าถ้าปล่อยให้เป็นแบบนี้ต่อไปคงจะไม่ดีแน่
จนกระทั่งวันหนึ่งเขาได้ข่าวว่ามีเจ้าชายรูปงามองค์หนึ่งผ่านการทดสอบเลือกคู่ของพระราชาได้
ทว่า... ดูเหมือนเธอจะไม่ยอมแต่งงานกับเจ้าชายเลย
ก่อนวันแต่งงาน เธอเข้ามาของร้องให้เขาพาเธอไปไกลๆ เพื่อที่จะได้อยู่ด้วยกัน
เขาก็เลยเห็นว่าน่าจะเป็นการดีเลยส่งมังกรพาตัวเธอไปแล้วให้เจ้าชายไปช่วยเพื่อที่จะให้เธอเห็นว่ามีคนที่ดีกว่าเขา
เขาสั่งให้มังกรออมมือให้เจ้าชายและหนีทันทีที่เห็นว่าสู้มานานพอแล้ว แล้วเธอก็ได้แต่งงานกับเจ้าชายในที่สุด...

''หวังว่าเธอคงจะมีความสุขนะ...''
ที่มา : ปัญชิกา มูลรังษี